سمعکی که به طور کامل داخل کانال نصب شده به عنوان سمعک کاملا داخل کانال (CIC) شناخته می شود. در این سمعک ها از اجزای به قدری کوچک استفاده می شود که سمعک به سمت concha برآمده نمی شود. برداشتن این سمعک ها از گوش مشکل است به همین دلیل اغلب یک دسته ی کوچک شبیه نخ ماهی گیری با یک دستگیره ی کوچک در انتهای آن، به سمعک متصل شده و به داخل concha ادامه می یابد. هنگامی که انتهای انواع سمعک CIC در محدوده ی 5mm پرده ی گوش است، CIC، به عنوان CIC پیش صماخی شناخته می شود.
شکل 8-1 یک سمعک ITE، ITC و CIC را نشان می دهد

آخرین نوع سمعک ها سمعک عینکی است. همان طور که از نام آن بر می آید ترکیبی از عینک و یک یا دو سمعک است. عملا دو نوع سمعک عینکی وجود دارد، در نوع اول فریم کناری عینک (قوس ) شامل همه ی اجزای سمعک است. این سمعک ها اولین نوع تولید شده اند و ظاهر بزرگی دارند. در مدل های فعلی قسمت قوسی که پشت گوش قرار می گیرد از دید پوشیده است و یک آدابتور در این محل به آن چسبیده که در شکل 10-1 نشان داده شده است. سمعک عینکی (ضرورتاَ BTE ) به این آدابتور متصل می شود و یک لوله از آدابتور به گوش می رود. این قسمت ها کمتر در معرض دید هستند و از نمای روبه رو تفاوت کمی با ظاهر عینک به تنهایی دارد. البته این مسئله زمانی صحیح است که سمعک بدون قالب و فقط با استفاده از لوله به گوش متصل می شود.

چشم انداز تاریخی :
بزرگترین تغییر این قرن در سمعک ها کوچک شدن آنها بود. تلاش برای ساخت سمعک های کوچک تر و کمتر در معرض دید یک روند ثابت در پس پیشرفت تکنولوژی سمعک بود. امروزه با وجود اینکه سایز سمعک ها کوچکتر شده کارآیی آنها افزایش پیدا کرده است. سمعک ویدکس  فعلی صحت بیشتر ( پهنای باند وسیع و اعوجاج کمتر) و قابلیت انعطاف بیشتر از هر حد ممکن در زمان گذشته دارند.